Przygotowanie do aktywnego stylu życia wymaga dobrze przemyślanego procesu edukacyjnego. W ostatniej dekadzie 1999-2009 wprowadzone zostały dwie reformy, których celem było nie tylko podniesienie poziomu kształcenia, ale również dostosowanie polskiej szkoły do ustaleń tzw. procesu bolońskiego. Zmiany wynikające z tych reform dotyczą nie tylko struktur organizacyjnych (pojawił się nowy etap edukacji - gimnazjum), ale również środków, treści, a przede wszystkim sposobów realizowania celów ogólnych edukacji. Zmiany edukacyjno-społeczne zainspirowały autora do podjęcia próby nowego spojrzenia na dość tradycyjną dotychczas formułę realizowania zajęć wychowania fizycznego. Dzisiaj edukacja, nastawiona na strategię oferowania, potrzebuje nowych rozwiązań metodyczno-organizacyjnych. W przypadku aktywności fizycznej, podejmowanej w ramach obowiązkowych lekcji WF wydaje się, że nie jest ona wystarczającym powodem podtrzymywania takich zachowań w przyszłości. Rozwijanie u dzieci zdolności i rozbudzanie zainteresowania podejmowaniem wysiłków fizycznych powinno być nakierowane na działalność długoterminową. Być może dobrym rozwiązaniem jest odpowiednie motywowanie za pomocą systemu nagród przeznaczonych dla różnych kategorii wiekowych za utrzymywanie określonego stanu zdrowia i powiązanie z tym np. ulgi w podatku zdrowotnym. Wychowanie młodzieży do aktywności fizycznej wymaga jednak nie tylko prawidłowej stymulacji, rozwijającej w odpowiednim kierunku, ale również dobrej znajomości tradycji kultury fizycznej społeczności, w której jest wychowywana. W nauczaniu bardzo często zakłada się, że wyniki procesu edukacyjnego zależą od zastosowanych strategii i metod [Rink 2001]. Jednak czynniki, które determinują proces nauczania, są różne: świadomość, style nauczania, sposób przekazywania instrukcji, rozmiar przekazywanej informacji czy chociażby warunki przebiegu tego procesu. W wyniku realizacji europejskiego projektu Świadomość zdrowia (ang. Health(a) ware) powstał model, który koncentruje się wokół człowieka, jako podmiotu wspólnych działań nauczyciela i uczniów. Model ten nazwano prozdrowotnym modelem edukacji fizycznej, a jego głównymi założeniami jest nauczanie i uczenie się przez doświadczanie w czterech wyszczególnionych modułach tematycznych. W podręczniku opisano podstawowe modele oraz nowatorskie rozwiązania, których celem jest zmiana zachowań prozdrowotnych młodych Polaków. Podjęta została również autorska próba ukazania cech wspólnych dotychczasowych rozwiązań metodycznych w nauczaniu WF na tle zmian zachodzących w wychowaniu fizycznym w innych rejonach świata.